امام جعفر صادق علیه السلام در اوایل نیمه دوم ربیع الاول سال 83 به دنیا آمد

و در سال 148 هجری در 65 سالگی چشم از جهان فروبست. ایشان نزدیک به

 پنجاه سال از عمر پربرکتش را در دوره امویان و نزدیک به پانزده سال را در

عهد عباسیان گذراند. در آن دوره، آشوب ها و ستم های بنی امیه و دورویی

های بنی عباس را از نزدیک لمس کرد، ولی در این دوران دشوار، فروغ امید را

 در دل های مسلمانان تابانید و نور ایمان را در قلب ها زنده نگاه داشت و همراه

 با شاگردان و اصحاب خویش، راه پیامبر و اهل بیت علیهم السلام را ادامه داد.

 امام صادق علیه السلام در اوضاع پر فتنه آن روزگار، بیش از هر چیز، مصلحت

 دید چراغ علم و معرفت را برافروزد و به ترویج سنت پیامبر بپردازد.

ای صادق آل محمد صلی الله علیه و آله ! ای رئیس مذهب! ای بلند اختر!

 در شب هجران تو، عالم دگرگون شده است. توفانی از سهمگین ترین غم ها

 به وزش درآمده است و از آسمان ناله های سرخ می بارد. پیشانی آیینه ها

 چین و چروک برداشته است و صدای هیچ پرستویی به گوش نمی رسد.

یلداترین شب، در هجران تو بر روی صبح، سیاهی می پاشد و زمان، حرکت

 نمی کند. جان عاشقان و شیفتگان تو، در آتشی از ماتم می سوزد و شراره اش

 دنیا را می سوزاند. هق هق گریه، رخصت تسلیت گویی نمی دهد و طاقت

 شانه ها را می گیرد. غم جانکاه تو را بر دل مجروح عاشقان تسلیت می گوییم.

غروب ششمین آفتاب سپهر امامت و ولایت حضرت امام جعفر صادق "ع" بر

 رهروان طریق هدایت تسلیت باد.

                                       روابط عمومی مؤسسه آموزش عالی

                                                   میلاد گلستان